De Groene Meridiaan

Aanleiding voor dit project onder supervisie van Paul Chemetov was de overgang naar het nieuwe millennium. Er was voor gekozen om opnieuw het tracé van de 0-meridiaan te volgen, waarbij de berekening van de afstand Duinkerken naar Barcelona, uitgevoerd door Delambre en Mechain omstreeks 1800, heeft geleid tot de standaardmeter. Condorcet (Toenmalig lid van de Academie van Wetenschappen, en van de Grondwetgevende Vergadering) merkte daarover op: "Pour tous les hommes, pour tous les temps".

In dit project, begonnen op 25 november 1999, was gekozen voor het planten van bomen met een lange levensduur op het tracé van de 0-meridiaan, als compensatie van de kaalslag die de stormen van de winter (1999) hadden veroorzaakt. Daarbij zijn er in de bodem bronzen plaquettes aangebracht. Het planten van de bomen en het aanbrengen van de bronzen plaquettes op de Parijse meridiaan bleek in werkelijkheid niet altijd uitvoerbaar, wegens lokale omstandigheden, wegennet, veiligheid en dergelijke. Het ging hier dan ook vooral om het tegenkomen van de meridiaan op allerlei locaties.

Op 14 juli 2000, vond de "ongelofelijke picknick" plaats, in alle 337 plaatsjes en steden in Frankrijk die op de meridaan liggen, georganiseerd door Mission 2000, het organisatiecommité van de millenniumviering.
 

 
Meridiaanmonument in Duinkerken tijdens de "picknick". kaart en foto: René van de Schans 14 juli 2000

   
Duinkerken. foto's Nico Hemelaar, 2005

   
Manchecourt. foto's Jan Zeven/Ed Wertwijn, 2003


Parijs, Observatoire. foto Jan Zeven 2008

     
Crezencay-sur-Cher. foto's Jan Zeven/Ed Wertwijn, 2003

   
Franse Pyreneeën, markeringsstenen met de plaquettes van de groene meridiaan in Sougranges (bij Rennes-Les-Bains) en bij Les Pontils, commune Peyrolles tussen Serres en Arques. foto's: J.Zeven/E.Wertwijn, 2003