Fritz Lang, Die Nibelungen
Fritz Lang (1890-1976) heeft zijn stomme zwart-wit film Die Nibelungen in 1924 gepresenteerd in twee delen.
Zijn verfilming van de Nibelungen is een precieze bewerking van de middeleeuwse legende.
Kenmerkend voor de film zijn de zuivere schoonheid, de subtiele belichting en de indrukwekkende decors en kleding in een epische Art-déco stijl. In de studiolandschappen is geen detail aan het toeval overgelaten.
De coulissen doen denken aan beelden van Arnold Böcklin en Max Klinger.
Het eerste deel (141 minuten) gaat over de reis van Siefried naar het hof van de Bourgondiërs in Worms, waar hij naar de hand van Kriemhilde dingt, en geconfronteerd wordt met bedrog en verraad.
Het tweede deel (148 minuten) heeft als titel “Kriemhilds Rache”, en gaat over wraak. Fritz Lang verfilmde het noodlot van de mensen die bij de moord op Siegfried zijn betrokken. De film is geheel in de UFA studio van Babelsberg opgenomen.
Alle mythische personages zijn als mensen verbeeld, met menselijke relaties, intriges en streven naar macht en heerschappij.
Siegfried is de uitdrukking van de edele en heroïsche duitser en niet van de Übermensch. De Burgunden (in deel 1) zijn vooral decadent en de Hunnen (in deel 2) worden voorgesteld als barbaren die in holen wonen.
De inhoud van de film is door de Nazi's voor hun ideologische doelen misbruikt. Na de machtsovername in Duitsland door Hitler in 1933 werd Lang een hoge positie bij de Nazi-filmindustrie aangeboden.
Hij weigerde en diezelfde avond vertrok hij via Frankrijk naar de VS.
Dat betekende tevens het einde van zijn huwelijk met Thea von Harbou, ook zijn scenarioschrijfster. Harbou was een fervent lid was van de NSDAP van Adolf Hitler.
In de jaren ' 80 is de oorspronkelijk film gereconstrueerd (uit 5 gevonden copieën) en werd ook de teruggevonden originele filmmuziek van Gottfried Huppertz toegevoegd.